گاهی اوقات آنقدر درگیر سیستم عامل لینوکس می‌شویم و کدهای بلند و پر از آپشن را اجرا می‌کنیم که یادمان می‌رود راه‌های ساده‌تری هم وجود دارد. برخی از این کدها جزو لاینفک سرور لینوکس ما هستند که مدام استفاده می‌شوند. ما غافل از این شده‌ایم که نوشتن این کدها زمان زیادی می‌برد و بهره‌وری ما را کاهش می‌دهد. اینجاست که باید یکی از کاربردی‌ترین دستورات لینوکس به نام alias را به شما معرفی کنیم.
Alias قابلیتی در لینوکس است برای دوری از نوشتن کدهای طولانی! ممکن است بسته به کارهایی که با لینوکس انجام می‌دهید، لازم باشد دستورهای طولانی و پیچیده را به‌طور مکرر اجرا کنید. با قابلیت alias می‌توانید برای دستورهای بلند خود میانبر قرار دهید تا راحت‌تر به‌خاطر سپرده و استفاده شوند.
در این آموزش چگونگی ساخت، چک‌کردن و حذف دستورهای alias را در لینوکس توضیح می‌دهیم.
پیش‌نیازهای استفاده از دستور alias
- سیستمی که یکی از توزیع‌های لینوکس را اجرا کند
- حساب کاربری با امتیازات sudo
- دسترسی به پنجره ترمینال یا خط فرمان
- ویرایشگر متن مانند Vim یا nano
Alias در لینوکس چیست؟
Alias در لینوکس میانبری است که اجرای دستورهای طولانی‌تر را تسهیل می‌کند. یک alias، رشته‌ای از کدهای خاص را با رشته متن دیگری جایگزین می‌کند که کاربر تعیین کرده است. این کدهای خاص، وظیفه فراخوانی دستورها را در شل لینوکس برعهده دارند.
Aliasها بیشتر برای جایگزین‌کردن دستورهای طولانی، افزایش بهینگی و دوری از خطاهای املایی بالقوه استفاده می‌شوند. Aliasها همچنین قابلیت‌های اضافه‌ای برای جایگزین‌کردن دستورها دارند که راحتی بیشتری را برای کاربر به ارمغان می‌آورد.
سینتکس Alias در لینوکس
دستور alias از سینتکس زیر استفاده می‌کند:
alias [option] [name]='[value]'المان‌های متفاوت سینتکس دستور alias به شرح زیر است:
- Alias: دستور alias را فراخوانی می‌کند.
- – [option]: به فرمان alias اجازه می‌دهد تا فهرست تمام aliasهای کنونی را نمایش دهد.
- – [name]: میانبر جدیدی را تعیین می‌کند که به یک دستور ارجاع داده شده است. Name، رشته کد تعیین‌شده توسط کاربر است که نمی‌تواند شامل کاراکترهای خاص و کلمات alias و unalias باشد.
- – [value]: دستوری را که alias ارجاع داده، مشخص و خاص می‌کند. دستورها می‌توانند قابلیت، ورودی و متغیر داشته باشند. Value حتی می‌تواند مسیری باز کند به اسکریپتی که می‌خواهید اجرا شود.
توجه داشته باشید که قراردادن value در علامت نقل قول تکی (‘)، متغیرهای داخل دستور را تاثیر نمی‌دهد. برای آن‌که متغیرها به مقدار دسترسی داشته باشند از علامت نقل قول دوتایی (“) استفاده کنید.
ایجاد aliasها در لینوکس
دو نوع alias در لینوکس می‌توانید ایجاد کنید:
موقت. با استفاده از دستور alias ساخته می‌شوند.
دائم. نیاز به ویرایش فایل‌های سیستمی است.
ایجاد Alias موقت در لینوکس
با استفاده از دستور alias می‌توانید یک alias موقت ایجاد کنید که تا پایان سشن کنونی ترمینال باقی می‌ماند. برای مثال در کد زیر، برای دستور clear، حرف c را یک alias در نظر می‌گیریم.
alias c='clear'توجه داشته باشید که می‌توان چندین value را داخل یک دستور alias قرار داد و با خط عمودی (|) آن‌ها را جدا کرد.
اگر بخواهید هنگام ساخت alias، از قابلیت‌های دیگر آن هم اضافه کنید، فقط کافیس است تا آن را همراه value بنویسید. برای مثال، در کد زیر عبارت move برای دستور mv، با گزینه درخواست تایید قبل از بازنویسی، alias شده است.
alias move='mv –i'فایده دیگر alias، ایجاد میانبر برای اجرای اسکریپت‌ها است. برای انجام این کار، آدرس ثابت و کامل اسکریپت را به عنوان value قرار دهید:
alias frename='Example/Test/file_rename.sh'در این مثال، frename دستوری است که بش اسکریپت file_rename.sh را اجرا می‌کند.
ایجاد Alias دائمی در لینوکس
برای آن‌که alias دائمی شود باید آن را به فایل پیکربندی شل خود اضافه کنید. بسته به نوع شلی که مورد استفاده قرار داده‌اید، موارد زیر را به‌کار ببندید:
بش شل: ~/.bashrc
Zsh شل: ~/.zshrc
فیش شل: ~/.config/fish/config.fish
ابتدا فایل پیکربندی شل را در ویرایشگر متن باز کنید. در این مثال، از بش شل و ویرایشگر متن nano استفاده می‌کنیم:
sudo nano /.bashrcتا جایی از فایل پایین بروید که به قسمت aliasهای پیشفرض سیستم برسید. برای راحتی کار در آینده، با استفاده از کامنت توصیفی بخش جداگانه‌ای را ایجاد کرده و aliasهای خود را با سینتکس دستور alias بنویسید.
مثال ما:
#Custom aliases
alias c='clear'
alias move='mv –i'
alias frename='Example/Test/file_rename.sh'
هر زمان که تمام aliasهای جدید را اضافه کردید، Ctrl+X را بزنید، Y را تایپ کنید و اینتر را بزنید تا تغییرات فایل پیکربندی ذخیره شوند.
Aliasهای جدید به‌طور خودکار در سشن بعدی ترمینال بارگذاری می‌شوند. اگر می‌خواهید آن‌ها را در سشن کنونی به‌کار بگیرید، فایل پیکربندی را با استفاده از دستور source بارگذاری کنید:
Source ~/.bashrcفهرست‌کردن تمام Aliasها در لینوکس
اجراکردن دستور alias به تنهایی، تمام aliasهای تنظیم‌شده را نمایش می‌دهد:
Alias
روش دیگر، اضافه‌کردن گزینه –p به دستور است. این گزینه طوری فهرست را نمایش می‌دهد که مناسب واردکردن به شل است:
Alias –pحذف‌کردن Aliasها در لینوکس
برای حذف‌کردن alias، دستور unalias را با سینتکس زیر بنویسید:
Unalias [name]برای مثال، دستور زیر برای حذف frename است:
Unalias frename
با اضافه‌کردن گزینه –a می‌توان تمام aliasها را حذف کرد:
Unalias –a
مثال بالا نشان می‌دهد که alias پس از دستور unalias –a، هیچ نتیجه‌ای را نشان نداده است.
جمع‌بندی نهایی
کاربران لینوکس برای آن‌که بتوانند تسک‌هایشان را بهینه‌تر و سریع‌تر انجام دهند، از دستورهای مختلف من جمله alias استفاده می‌کنند. در این مقاله کوتاه به سوالات مختلف درباره دستور alias پاسخ دادیم. حالا شما می‌دانید دستور alias چیست، چه انواع و قابلیت‌هایی دارد و چگونه ساخته یا حذف می‌شود.
سوالات متداول
دستور alias در لینوکس چیست؟
وقتی در حال تایپ و اجرا کردن دستورات هستید، دستور alias طوری شل را آموزش می‌دهد که بتواند رشته کدها را جایگزین هم کند. وقتی مجبور باشیم دستور بزرگ و طولانی را چندین بار استفاده کنیم، چیزی به نام alias را برای آن دستور می‌سازیم. Alias نوعی میانبر برای اجرای کدهای طولانی است.
دستور alias چه کاربردی دارد؟
با alias می‌توانید برای دستورها، اسامی فایل‌ها و هرگونه متن شلی، میانبر بسازید. وقتی در حال انجام کارهای روزمره‌تان هستید، استفاده از alias خیلی در زمانتان صرفه‌جویی می‌کند.
چگونه alias را در لینوکس ایجاد کنیم؟
برای تعریف لینوکس alias مراحل زیر را طی کنید:
– با دستور alias شروع کنید.
– سپس، نام aliasی را که می‌خواهید، وارد کنید.
– بعد علامت مساوی (=) را بدون هیچگونه اسپیسی تایپ کنید.
– در نهایت، دستور یا دستوراتی را بنویسید که می‌خواهید میانبر alias اجرا کند.alias می‌تواند دستوری ساده یا ترکیبی پیچیده از دستورات را به خود نسبت دهد.
